-
1 uraz
m (G urazu) 1. Med. (uszkodzenie ciała) injury; (poważny) trauma- doznać urazu to sustain an injury- uraz głowy a head injury2. Psych. (psychiczny) trauma; (zastarzały, głęboki) scar- uraz na punkcie czegoś a complex about sth- uraz do czegoś an aversion to sth* * *injury; PSYCH trauma* * *mi1. pat. injury, trauma; liczne urazy multiple injuries l. traumas.2. psych. trauma; mieć uraz do kogoś za coś bear sb a grudge for sth; mieć uraz na punkcie czegoś be sensitive l. oversensitive about sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uraz
-
2 koś|ciec
m 1. Anat. skeleton- doznać urazu kośćca to suffer (a) skeletal injury- kościec utworu/zagadnienia the backbone of the work/the essence of the task- kościec budynku the framework a. basic structure of a building- kościec miasta/komunikacji the hub a. backbone of the city/the transportation systemThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > koś|ciec
-
3 obi|ć1
pf — obi|jać impf Ⅰ vt 1. (obtłuc) to crack, to chip [dzbanek, filizankę]; to bruise [jabłko]- kopnął w ścianę i obił tynk he kicked the wall and chipped the plaster2. (pokryć materiałem) to upholster, to cover (over) [ściany, meble] (czymś with sth); to pad [drzwi] (czymś with sth) 3. (doznać urazu) to bump, to knock [część ciała] (o coś on sth) Ⅱ obić się — obijać się 1. (uderzyć o coś) to bump, to knock- jabłka obijały się w koszyku the apples were bumping around in the basket- wciąż obijam się o tę szafkę! I keep bumping into that cupboard!- aparat zawieszony na ramieniu obijał mu się o biodro the camera hanging on his shoulder was bumping against his hip2. (odbić się) [dźwięki, głos] to echo- głos trąbki obijał się o skały the trumpet echoed among the rocksⅢ obijać się pot., pejor. 1. (nie pracować) nikt się nie obijał, wszyscy pracowali nobody was slacking off, everybody was working 2. (bywać) obijał się po kawiarniach he was hanging around in cafesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obi|ć1
См. также в других словарях:
uraz — m IV, D. u, Ms. urazzie; lm M. y 1. «uszkodzenie tkanek lub narządów wskutek miejscowego lub ogólnego działania jakiegoś czynnika zewnętrznego (np. chemicznego, mechanicznego, termicznego); ogólniej: uszkodzenie ciała wskutek uderzenia, nacięcia … Słownik języka polskiego
doznawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, doznawaćznaję, doznawaćznaje, doznawaćwaj {{/stl 8}}– doznać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, doznawaćam, doznawaća, doznawaćają, doznawaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odczuwać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kontuzja — ż I, DCMs. kontuzjazji; lm D. kontuzjazji (kontuzjazyj) «potłuczenie ciała lub narządów wewnętrznych, połączone z uszkodzeniem tkanek, powstałe na skutek urazu mechanicznego» Doznać, ulec kontuzji. Wyleczyć się z kontuzji. Wyzdrowieć po kontuzji … Słownik języka polskiego
kontuzja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kontuzjazji {{/stl 8}}{{stl 7}} wewnętrzne obrażenia ciała wskutek urazu mechanicznego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kontuzja kolana, głowy. Doznać, ulec kontuzji. Komuś odnowiła się kontuzja czegoś. <łac.>… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
